Patijn is de renovatie van een klein maar statig huis uit de jaren 1930. De oorspronkelijke woning werd gestript tot de structurele rode bakstenen muren, terwijl de buitengevels werden ingepakt met wit gepleisterde isolatie. Aan de achterkant werd een uitbreiding gerealiseerd in twee extra volumes, langs de helling van het perceel naar de tuin.

De vele details verfijnen de buitenmuren van het huis. De witte façades zijn afgewerkt met een sokkel in wit geglazuurde bakstenen, terwijl de driehoekige en gebogen ramen zijn geaccentueerd met vergelijkbare baksteenpatronen en met een subtiel reliëf in het pleisterwerk. De extensie aan de achterkant wordt alleen zichtbaar als je de oprit afloopt waar een knik in de zijgevel de extra volumes van de straat verbergt.

Binnen wordt het gewicht van de originele bakstenen structuur gecontrasteerd met de lichte houten constructie van de uitbreiding. De woonkamer ontvouwt zich over de gehele begane grond als één doorlopende ruimte, die zich uitstrekt van de voorste kamer, een aantal trappen af naar een centrale zithoek en verder omlaag naar de keuken en eetkamer aan de tuinzijde.

De rijwoning is gelegen in de wijk Oud Gentbrugge. Het betreft een burgerhuis van vier traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak, gebouwd in 1859. Het pand is opgenomen in de inventaris bouwkundig erfgoed. Tijdens de ontwerpfase werd de dienst Monumentenzorg nauw bij het project betrokken.

De uitdaging voor dit project bestond erin om de aanwezige waardevolle elementen van de woning zoveel mogelijk tot zijn recht te laten komen. De voornaamste ingreep daartoe was het doorbreken van de wand tussen inkom en eetkamer en het invoegen van twee betonnen balken en een kolom, in de vorm van een kruis, die het geheel openbreken en ondersteunen. Deze eenvoudige ingreep heeft een groot resultaat.

De breedte van de woning wordt benadrukt en de bestaande koterij wordt vervangen door een beglaasde achtergevel die het licht tot diep in de woning binnentrekt.

Sloop en heropbouw van een hoeve tot eengezinswoning met schuur. De woning refereert met zijn lange gevel en zadeldak naar boerderijen van het langegeveltype in de omgeving.

Het zware dak als sculptuur.

We maken een uitgesproken dak waarvan de nok steil oploopt van de straat naar de tuin toe. 

Een scheluw dak dat zich langzaam openvouwt naar het omringende landschap.

Vanuit de straat gezien stelt het zich eerder bescheiden op.

De uitkragingen en dakoversteken zijn weloverwogen, aan één zijde juist hoog genoeg om naar het omringende landschap te kijken, aan de andere zijde hangt het dak zo laag dat het meer geborgen ruimtes vormt.

De lage, massieve zijde – aan de straat – herbergt de slaapkamers en de badkamer, de hoge en beglaasde zijde – aan de tuin- geeft ruimte aan de leef-en eetzone.

De karaktervolle modernistische villa uit de jaren ’60 die dienst deed als dokterspraktijk, werd in zijn oorspronkelijke staat hersteld door het slopen van de later aangebouwde garages. De typische jaren ‘60 architectuur werd gerespecteerd, meer zelfs, de aanwezige sfeer werd versterkt door de weloverwogen materiaalkeuzes.

Vanuit de opdrachtgever kwam de vraag een extra gastenkamer te voorzien die zich meer oriënteerde naar het omliggende groen. Een tuinpaviljoen werd naast de bestaande woning ingeplant, juist dicht genoeg om ermee een dialoog aan te gaan.

De uitdaging bestond erin om de bestaande woning te respecteren en het tuinpaviljoen zo vorm te geven dat het zich bescheiden opstelt en opgaat in de omgeving, maar zich wel onderscheidt. Door zijn weldoordachte inplanting ontstaat er een spanning, een nieuwe dynamiek. Zo vormt er zich tussen de gebouwen een kleine steeg met luifel die de bezoeker naar de tuin leidt. Volledig opgetrokken uit hout, heeft het paviljoen een lichter karakter dan de dokterswoning in de typische lokale rode baksteen. Toch sluit de vormentaal nauw aan met wat er is. Nieuw en oud vertonen gelijkenissen maar zijn toch heel anders.

Een dicht gebouwd perceel: een rijwoning met achterliggende koterijen en een groot overdekt atelier. Om dit een mooie leefbare plek te maken moet er eerst ruimte worden geschept. De achterbouwsels die bouwtechnisch van slechte kwaliteit zijn worden afgebroken, het atelier wordt ontmanteld. Dit alles maakt plaats voor een mooie stadstuin, met de stalen spanten die verwijzen naar een vorig leven.

Om het wonen meer bij de tuin te betrekken, worden twee kamers en een verhoogd terras als paviljoenen in het groen geplaatst. De tuinkamer kijkt aan één zijde via een groene patio uit op de bestaande woning, aan de andere zijde over de nieuw aangelegde tuin.

De verbinding tussen de tuinkamer en het huis is opgevat als een glazen tussenkamer. Beide volumes worden opgebouwd in houtskelet en voorzien van veel glas om voldoende licht binnen in de woning te trekken.

Wandtafeltjes gerealiseerd voor B&Baz.
BBi: een inklapbaar wandtafeltje in multiplex, gelakt in satijnverf.
BBv: een vast wandtafeltje in gelakte multiplex met tablet in terrazzo.

Een bouwheer kwam met een interessante ontwerpvraag: ‘Ik ben op zoek naar een architect die openstaat voor het ontwerpen van een zo klein mogelijke woning in houtskeletbouw. In een kleine woning voel ik me het best. Mijn vorige woning had een bewoonbare oppervlakte van 150 m2 waarin ik verloren liep. Ik heb me na het 1ste jaar dan beperkt tot wonen in één kamer. Ik ben minimalistisch in levenswijze en zit graag op de grond te werken aan een lage tafel. Mijn huidige meubelen zullen trouwens de deur uitgaan. Ik wil voldoende leegte om te kunnen dansen en bewegen in huis.’

Het ontwerp van ‘the room of one’s own’. Het ontwerp van een lege kamer.

Het centrum van het huis is de lege kamer, leegte die ruimte biedt voor beweging. Deze leefkamer is gericht op de tuin en wordt omarmd en beschut door de functies aan de straatzijde. De grens tussen beide wordt gevormd door een hoogteverschil van enkele traptreden.

Tafel met inklapbaar onderstel voor de Brusselse Bouwmeester en het Brussels Planningsbureau drielagig massief lariks, ingekleurd en afgewerkt met matte vernis.

Verbouwing van een rijwoning in art-deco stijl.

Verbouwing van een appartement met uitzicht op een stadspark.

Het project betreft de inrichting van het gelijkvloers van het nieuwe kantoorgebouw van Perspective.Brussels: het resultaat van een wedstrijd uitgeschreven door de Bouwmeester Maitre Architecte, samen met andere gewestelijke diensten deel van Perspective.Brussels.

De nieuwe inrichting van het recent gerenoveerde gebouw aan de Naamse straat voorziet in drie zones die in open verbinding staan met elkaar. Met behulp van half-hoge wanden worden de verschillende ruimtes duidelijk gedefinieerd, terwijl het doorlopende plafond de continuïteit van het geheel bewaart.

Achter de beglaasde straatgevel ligt een ruimte voor exposities. Aan de achterzijde is een refter voorzien, in directe relatie met een binnentuin. Tussen deze ruimtes ligt een zone voor presentaties en vergaderingen. Door middel van twee ellipsvormige gordijnen is het mogelijk deze ruimte af te sluiten of op te delen.

De nieuwe wanden zijn bekleed met uitgesproken materialen: de tegels in de expo-ruimte zijn daarbij gerecupereerd uit een kantoorgebouw van Solvay in Brussel.

TV meubel voor B&B uit multiplex vuren en perfo platen, gelakt in satijnverf rood en roze.

Kast in berken multiplex en messing.

Kruk uit massief afromosia, ingelegd met messing of gelakt.

Bureau in berken multiplex.